Nisan ayını nerdeyse yarıladık, Mayıs ayı geliyor.

Bahar demek kuş sesi, arı vızıltısı, traktör gürültüsü demektir.

Bahar demek tarla, bağ-bahçe, kürek –bel, tohum-fide demektir.

Uzun kış mevsimi boyunca her akşam televizyonda domates, biber fiyatlarını gösteren haberlerle vakit geçirdik. Bazen kızarak bazen üzülerek yuh artık diyerek çayımızı yudumladık.

Bizim memlekette mahalle pazarı Cumartesi günleri kurulur. Ortaokula giderken babam pazara kardeşimle beni götürürdü. Bir haftada tüketeceğimiz sebzeyi babam alır, biz eve getirirdik. Babam Her hafta 10 kg domates alırdı, diğer sebzelerle 20 kg ı bulurdu Pazar alışverişimiz.

Eskiden pazarlarda bir sürü tornet arabası olurdu, Alışveriş yapan insanların aldıkları sebzeleri evlerine bırakıp üç beş kuruş harçlık almak için. Şimdilerde pazarda hiç el arabası gören var mı?

Düşünsenize pazardan 10 kg domates, 5 kg salatalık, 5 kg sivri biber, 3 kg dolmalık biber,3 kg patlıcan,3 kg Ayşe hanımefendi yeşil fasulye ,karpuz , kavun , birkaç bağ da maydanoz, tere, roka alıp bir el arabası tutup eve gidiyoruz!!!

Muhtemelen taşlarlar yol da .

Hadi başlayalım.

Bu bahar mevsiminde elimize küreğimizi, belimizi, çapamızı alalım bir değişiklik yapıp bizde üretmeye, kendi ürettiğimizi yemeye çalışalım.

Herkes arazisi, imkânı, vakti ölçüsünde sebze üretsin.

Muhtemelen yazıyı buraya kadar okuyan arkadaşlarımın birçoğu söylenmeye başlamışlardır.

-Demesi kolay, öyle demekle olmuyor.

-İş güç var nasıl gidip de domates-biber dikelim.

-Hanım, Çoluk çocuk bahçemi yaparlar, ben yalnız ne yapayım. vs.

Valla tabii kolay değil üretmek. Emek ister, İşgücü ister, zaman ister, uğraş ister, çaba ister, fedakârlık ister ister de ister.

Yorulursun , çamur olursun ,ellerin acır , üstün başın kirlenir üstelik.

Ama inanın başlayınca çok zevklidir, Domatesi dalından koparmak, gözün gibi baktığın salatalığı yıkayıp salataya doğramak, kendi yetiştirdiğin dolmalık biberi hanım masada biber dolması yapıp getirince afiyetle yemek.

Tarımsal üretimle uğraşan insanlarımız tabii yapabildikleri kadar büyük alanlarda yapsınlar, üretimimiz artsın, fiyatlar düşsün. İnsanlarımız daha ucuz fiyatlarla sebze ihtiyaçlarını karşılayabilsin.

Tarımsal üretimle uğraşmayan, yani il-ilçelerde oturup büyük sebze alanında üretim yapma imkânı olmayan, Özellikle Karadeniz bölgemizin bölge yerleşimi gibi köylere, tarım yapılabilir alanlara çok da uzak olmayan yerlerde yaşayan insanlarımızda kendi imkânları ölçüsünde, en azından evinin ihtiyaçlarını karşılamak için sebze üretseler fenamı olur?

1 dönüm yani 1000 m2 arazide açıkta sera, örtü altı vs olmadan karışık sebze üretimi yapsak 2-4 ton sebze üretiriz. Bunun yarısını bile üretsek evimizin ihtiyacı karşılanır.

Bizim öyle bir arazimiz yoksa bile arazisi olan bir arkadaşımızla beraber yapabiliriz. Bir dostunla beraber uğraşınca iş de daha kolay yürür, sohbet ederek, sıraya koyarak halledilebilir.

İl merkezlerinde yaşayan insanlarımız dışında herkes için zor değildir 300-500 m2 sebze dikeceği alan bulmak. Ben inanıyorum ki Akçakoca ilçemizde yaşayan herkes bir arkadaşı ile ortak sebze üretebileceği 1 dekar alana ulaşabilir.

Mesela benim Döngelli köyümüzde arazisi olan sizden iyi olmasın, bir öğretmen arkadaşım var, bu sene 1 dönüm yeri beraber sebze üretmek için traktörle sürdürdük, karışık sebze bahçesi yapacağız.

Neden Olmasın ???

Hadi Başlayalım…