Sayın Doğan’ın paylaşımları aynen şöyle;

Kırsal alanda yaşayan nüfusumuz son elli yılda %75 lerden %20 ye kadar düşmüş durumda.
Günümüzde insanlarımızın büyük çoğunluğu şehir ortamında yaşıyor ve ekonomik durumu iyi de olsa tarımsal üretim yapma imkanına sahip değil.

Üreten az, tüketen çok olunca doğal olarak herkes pahalılıktan şikayet ediyor. Şehirlerimizin kenarlarına her biri 200-300 m2 olacak şekilde hobi bahçeleri yapılsa, Senelik 200-300 lira gibi düşük fiyatlarla şehirlerde yaşayan ailelerimize kiraya verilse,Şehirde yaşayıp, çalışan insanlarımız az bir alanda da olsa domates, biber, çapalayabilse,
Tarımsal üretim sadece ticaret değilde kendi ürettiğini tüketebilmekte olsa Güzel olmaz mı?

———————- *************************** ————————–

ÇAM BİZİM İSE KOZALAK DA BİZİMDİR

Ülkemiz toplam dikili tarım arazi miktarı ve üretimi olarak dünyada en üst sıralardadır.
Tüm dünya üretiminin

Fındıkta % 58 i
İncirde % 26 sı
Kirazda % 20 si
Ayva da % 17 si
Vişnede %13 ü
Zeytinde %11 i
Antepfıstığında % 9 u
Ceviz de % 5 i
Mandalinada % 5 i
Elmada %4 ü
ülkemizde üretilmektedir.

Milli servetimiz ve geleceğimiz olan dikili alanlarımızı ihmal etmememiz, gelecek nesillere sağlıklı ve bakımlı teslim etmemiz gerekmektedir.

Tükettiğimizden fazla  üretmeye çalışmalı,  tüketirken israf etmemeliyiz.

Ülkemizi ve İnsanımızı ekonomik sıkıntılardan ve borçtan kurtarmanın tek yolu ÜRETMEK ama bir önceki yıldan daha fazla, daha nitelikli, daha kaliteli üretmektir.

Üretmeyi belli bir noktaya getirdikten sonra üretimimizi endüstride ve tarımda sanayi sektörlerine kaydırmamız  ve  nitelikli üretime de ağırlık vermemiz gerekmektedir.

Tarımsal ürün satışı ile kazandığımız parayı tarımsal hammadde alımı için fazlası ile geri veriyorsak üretimimiz yeterli olmuyor ya da eksik parçalarla devam ediyor demektir.

Üretmek kadar  büyük emeklerle ürettiğimiz ürünlerin israf edilmemesi, yerinde kullanılması da önemlidir.

Bir malı tükettiğimizden daha fazla üretemezken birde üstüne israf ederek tüketirsek nasıl olacak?

Üretim-tüketim-israf açmazlarımıza verebileceğimiz o kadar çok örnek var ki inanın insan hangisini anlatayım diyor. Üretilen her 10 ekmekten 1 tanesi,  her 4 kg sebze-meyvenin 1 kg mı sofraya gelmeden çöpe gidiyor, üretilen  her 5  kg yaş çayın 1 kg mı demlenemeden israf oluyor,

Örnekleri çoğaltabiliriz ama İlginç olan   çoğumuzun 1 kg ını bir arada sadece kuruyemişçide  ve  misafirlikte görebildiğimiz  Antep fıstığının yüzde 7 si, bademin yüzde 4 ü cevizin yüzde 5i , fındığın yüzde 2 si ,  tüketmeden depolarken, işlerken, paketlerken, tüketirken israf olmaktadır.

Ekmek nimettir diyerek örneği Buğday-Un-Ekmek ile verelim isterseniz. Bu yıl hazırlanan israf konulu  raporda ülkemizde üretilen günlük 82 milyon ekmeğin 4,6milyonunun çöpe gittiği belirtilmektedir. Bu ekmekler için kullanılan elektrik, su masraflar ve işçilik bir tarafa ortalama  bir hesapla 50kg lık bir çuval undan 200 ekmek yapıldığını bildiğimize göre günlük 1.200 ton un çöpe atılıyor.

Bir yılda israf olan  438.000 ton unu üretebilmek için 1 milyon 500 bin  dekar arazide buğday ekiliyor.

Kaynaklarımızın heba olmasının yanında israf edilen gıdaları bulamayan milyonlarca insanın yetersiz beslendiğini, açlıkla mücadele ettiğini bilmek daha fazla üzülmemize neden olmaktadır.

Ülkemizde meydana gelen israfla on milyon nüfuslu bir ülkenin tüm ihtiyaçlarının karşılanabileceği belirtilmektedir.

İsrafı önlemek için çiftçiden, ürünlerin işleme aşamasına, dağıtıcı firmalardan son tüketicilere kadar bütün  tedarik zincirine müdahale edilmesi, daha özverili ve dikkatli olunması gerekmektedir.

Yahudiler evcil hayvanların sesini bir yerde toplamaya çalışıp, toplanacak sesten nasıl faydalanabileceklerine kafa yorup, emek harcarken, bizlerin güç bela ürettiğimiz yaşamak için mutlak gerekli olan  birincil ürünleri  israf etmemiz çok akıllıca olmamakta, rahat yaşamamızın önün de en büyük engel olarak durmaktadır.

İsraf sız günler geçirmemiz dileklerimle.